Jak dobrać poziom ochrony fartuchów izolacyjnych na potrzeby zapobiegania epidemiom?

Zrozumienie poziomów AAMI PB70-2022: Dostosowanie fartuchów izolacyjnych do potrzeb odporności na ciecze

Co oznacza każdy poziom AAMI 1–4 dla fartuchów izolacyjnych w warunkach klinicznych

Stowarzyszenie ds. Rozwoju Inżynierii Medycznej (AAMI) według normy PB70-2022 dzieli fartuchy izolacyjne na cztery szczeble ochrony na podstawie wydajności odporności na ciecze , a nie grubości tkaniny. Poziomy te są określone przez standaryzowane testy przenikania, które odzwierciedlają rzeczywiste narażenie kliniczne:

Chusty poziomu 1 zapewniają jedynie lekką ochronę przed plamkami podczas rutynowej opieki; poziom 4 oferuje maksymalną integralność bariery – potwierdzoną odporność zarówno na krew syntetyczną, jak i przenikanie wirusów podczas procedur generujących aerozole. Wybór niewłaściwego poziomu zwiększa ryzyko zakażenia: nieodpowiedni wybór środków ochrony indywidualnej przyczynia się do 36% infekcji związanych z opieką zdrowotną (CDC, 2023).

Dlaczego odporność na ciecze – a nie tylko grubość tkaniny – decyduje o rzeczywistej ochronie podczas epidemii

Samo spojrzenie na grubość tkaniny może być bardzo mylące. Weźmy na przykład fartuch polipropylenowy o grubości 0,5 mm – może wydawać się dość solidny, ale podczas testów nadal przepuszcza wirusy. Wytyczne AAMI skupiają się raczej na tym, jak ciecze przenikają przez materiały, ponieważ drobnoustroje zazwyczaj rozprzestrzeniają się poprzez działanie kapilarne, a nie są zatrzymywane wyłącznie przez grube warstwy. Gdy szpitale zostały ciężko dotknięte podczas wybuchów pandemii, placówki stosujące fartuchy odpornożebrowe o klasie od 3 do 4 odnotowały około 58 procent mniej przypadków wśród personelu w porównaniu do tych, które używały zwykłych grubych fartuchów niepoddanych odpowiednim testom, według danych WHO z 2022 roku. W przypadku szczególnie niebezpiecznych procedur, takich jak wprowadzanie rurek do dróg oddechowych pacjentów, pracownicy medycy potrzebują ochrony przed ciśnieniem krwi symulowanej na poziomie około 160 kPa. Taka ochrona wynika ze specjalnie zaprojektowanych barier polimerowych, a nie z domysłów opartych na tym, jak gruby wygląda dany materiał.

Ocena ryzyka zakażenia w celu wyboru odpowiednich fartuchów izolacyjnych

Ramy oparte na ryzyku: typ procedury, zakaźność pacjenta i czynniki środowiskowe

Wybór odpowiedniego fartucha izolacyjnego wymaga oceny trzech wzajemnie powiązanych czynników:

• Rodzaj procedury : Zabiegi z niewielkim ryzykiem wycieku płynów (np. monitorowanie parametrów życiowych) wymagają mniejszej ochrony niż procedury generujące aerozole lub wiążące się z dużym ryzykiem rozbryzgu.
• Zakaźność pacjenta : Patogeny przenoszone przez krew (np. HIV, wirusowe zapalenie wątroby B) wymagają wyższej integralności bariery niż choroby przenoszone kropelkowo.
• Kontekst środowiskowy : Ryzyko rozbryzgu, czas trwania kontaktu oraz bliskość do aktywnego krwawienia lub wydzieliny oddechowej bezpośrednio wpływają na ryzyko naruszenia bariery.

Badanie terenowe przeprowadzone przez CDC w 2023 roku wykazało, że 68% przypadków uszkodzenia fartuchów miało miejsce podczas długotrwałych zabiegów z intensywnym kontaktem – co podkreśla konieczność elastycznego, dostosowanego do sytuacji doboru fartuchów, a nie stosowania sztywnych protokołów.

Praktyczne wskazówki: Kiedy stosować fartuchy izolacyjne klasy 3 a kiedy klasy 4 w SOR, OIOM i triadze

Fartuchy poziomu 3 są odpowiednie w przypadku umiarkowanego ryzyka, gdy objętość płynów i wirulencja patogenów są kontrolowane:

• Zszycie ran w SOR z niewielkim, kontrolowanym krwawieniem
• Opieka intensywna w OIOM dla stabilnych pacjentów z zakażeniami o niskiej wirulencji
• Pierwotna ocena w tryażu bez widocznych płynów lub aktywnego krwawienia

Poziom 4 staje się niezbędny, gdy wzrasta objętość płynów, ciśnienie lub przenoszenie patogenów:

• Odrodzenie pacjenta w stanie urazowym z towarzyszącym strzykaniu tętniczym
• Intubacja lub bronchoskopia u pacjentów z potwierdzonym lub podejrzanym zakażeniem SARS-CoV-2, Ebola lub innymi poważnymi patogenami
• Zabiegi chirurgiczne trwające dłużej niż 30 minut

Szpitale wprowadzające ten stopniowy podejście odnotowały zmniejszenie zanieczyszczeń krzyżowych o 41%, osiągając równowagę między bezpieczeństwem, efektywnością a racjonalnym wykorzystaniem zasobów.

Weryfikacja wydajności: kluczowe testy potwierdzające, że fartuchy izolacyjne blokują krew i wirusy

ASTM F1670 (krew syntetyczna) i F1671 (przenikanie wirusów): Niepodlegające negocjacji standardy dla fartuchów izolacyjnych

Dwa niezależne, sprawdzone przez ekspertów testy stanowią naukową podstawę oceny wydajności fartuchów izolacyjnych:

• ASTM F1670 ocenia odporność na przenikanie syntetycznej krwi w warunkach ciśnienia symulujących przypadkowe rozbryzgi w praktyce klinicznej – wymaga braku przenikania przy ciśnieniu 2 psi (∼13,8 kPa), co odpowiada strzykawce tętniczej podczas opieki nad pacjentem z urazem.
• ASTM F1671 ocenia przenikanie wirusów, wykorzystując bakteriofag Phi-X174 jako konserwatywny odpowiednik HIV, HBV i HCV. Warunkiem pozytywnego wyniku jest skuteczność filtracji ≥99,9% przy identycznym ciśnieniu 2 psi.

Tylko fartuchy klasy AAMI Level 4 muszą spełniać obie te standardy. Fartuchy poziomu 3 spełniają wymagania F1670, ale nie są zobowiązane do przejścia testu F1671 – powoduje to istotną lukę w sytuacjach epidemii wirusowej, gdzie nienaruszona funkcja bariery wirusowej jest warunkiem niezbędnym.

Niepodległa weryfikacja potwierdza, że fartuchy nieprzepuszczalne przechodzące jeden z testów pozwalają na przenoszenie patogenów o 73% częściej podczas zabiegów z wysokim ryzykiem zakażenia (Journal of Hospital Infection, 2023). Zawsze sprawdzaj certyfikaty badań trzecich stron – a nie marketingowe deklaracje – przy zakupie fartuchów do oddziałów chorób zakaźnych.

Zgodność ze standardami międzynarodowymi: EN 14126 i AAMI PB70 dla odpowiedzi na epidemie globalne

Dobra gotowość na wypadek pandemii zależy naprawdę od posiadania standardów, które ze sobą współpracują i są oparte na solidnych badaniach. Weźmy na przykład europejski standard EN 14126. Ten standard bada, jak dobrze materiały odpierają zagrożenia biologiczne za pomocą testu przenikania sztucznej krwi zgodnie z normą ISO 16603. Aby uzyskać certyfikat, nie może wystąpić żadne przeniknięcie przy ciśnieniach równych lub większych niż 1,75 kPa. Po drugiej stronie Atlantyku mamy AAMI PB70:2022, który stanowi główny przewodnik dla zastosowań klinicznych w Stanach Zjednoczonych. Zgodnie z tym systemem, fartuchy ochronne poziomu 3 i poziomu 4 zostały uznane za zapewniające wystarczającą ochronę przed płynami w sytuacjach, gdy pracownicy ochrony zdrowia narażeni są na znaczne ryzyko zakażenia.

W przypadku ognisk chorób przenoszonych przez granice, placówki muszą sprawdzić spełnienie dwóch kluczowych standardów. Po pierwsze, certyfikat EN 14126 potwierdza skuteczność materiałów w zatrzymywaniu wirusów. Po drugie, system klasyfikacji AAMI pomaga dobrać środki ochrony indywidualnej do konkretnych potrzeb klinicznych, na przykład ochronę poziomu 4 wymaganą podczas zabiegów generujących aerozole. Spełnienie tych standardów zapewnia zgodność z wytycznymi CDC i unijnymi w zakresie środków ochrony osobistej. Ma to absolutnie krytyczne znaczenie przy pracy z poważnymi patogenami, takimi jak Ebola czy SARS-CoV-2. Dla pracowników na pierwszej linii frontu stawiających czoła tym zagrożeniom, spełnienie norm ASTM F1670 i F1671 nie jest tylko zalecane – jest obowiązkowe dla odpowiedniej ochrony. Bez tej zgodności pracownicy służby zdrowia są narażeni na niedopuszczalne ryzyko podczas działań podejmowanych w ramach reagowania na ogniska epidemii.